6 maanden en 25 dagen later...

Na 7 maanden is het weer tijd om terug naar Nederland te gaan. 7 maanden waarin ik veel heb gezien en gedaan, nieuwe vrienden gemaakt en nieuwe dingen geleerd. Een tijd waarin ik zo mogelijk nog meer van dit prachtige land ben gaan houden. Van een dik pak sneeuw, tot een heerlijke lente en een hele hete zomer. Van Salerno, Napels, Siena en Firenze tot aan Milaan, van heerlijk aan het strand liggen tot stedentripjes. Ik heb een prachtige tijd gehad mede dankzij mijn mede-Erasmus studenten maar vooral dankzij fantastische collega’s die me bij hen thuis hebben uitgenodigd, me de Italiaanse cultuur achter de voordeur hebben laten zien en me zo dierbaar zijn geworden. Ook dank aan iedereen die is langs gekomen, waar ik mijn thuis en alledaagse leven aan heb laten zien en ik weer even heerlijk Nederlands mee kon kletsen. Daarnaast ben ik blij dat ik mijn eerdere Erasmus vrienden weer heb kunnen zien. Blijkt ook dat na 2,5 jaar nauwelijks contact die band nog supersterk kan zijn en een vriendschap weer als vanouds kan zijn.

Ik hoop dat ik weer snel terug mag, maar nu eerst thuis iedereen maar eens opzoeken en afstuderen. Dankjewel iedereen voor het lezen (en alle leuke reacties), ik hoop dat jullie het leuk vonden om zo een beetje mee te krijgen wat ik hier gedaan heb! Nu op naar het vliegveld…

Arrivederci bella Italia, ci vediamo!!

xx

Een halfjaar is al voorbij gevlogen!

31 juli 2015

Vandaag ben ik precies 6 maanden in dit prachtige land. Na 6 maanden hard werken, heb ik vandaag mijn laatste werkdag gehad. Het is nog niet echt tot me doorgedrongen dat ik mijn ratjes niet meer zal zien en niet meer iedere dag een uur moet reizen. Dit was de laatste drie weken met de bus trouwens omdat een of andere klojo het een goed idee vond om mijn fiets te jatten.. Zo jammer weer, maar goed de bus duurt net zo lang. Gelukkig zal ik de meeste mensen van het werk nog wel zien na deze twee weken vakantie, dus heb ik nog nauwelijks afscheid genomen. Afgelopen woensdag hadden we een afscheidsetentje omdat het de laatste avond zou zijn dat ook de prof erbij kon zijn. Het was supergezellig en ze hebben me superlief een trui van de universiteit (die je alleen als internationale student mag dragen :P) en een sporttas van de studentensport organisatie hier gegeven. Morgen ga ik voor een weekendje naar een van de meiden van het werk hier, in Salerno zie ik Ida gelukkig nog en met Luca, zn vrouw en Elena gaan we t laatste weekend dat ik hier ben nog wat leuks doen.

Afgelopen weken heb ik natuurlijk niet stil gezeten en afgezien van werk nog het een en ander gedaan. Cassandra is hier geweest voor een weekje en het was net als 2,5 jaar geleden supergezellig. Die week hebben we niet zo heel veel gedaan aangezien zij met een rondreis door Europa bezig was voor ze weer naar Canada terug zou vliegen en dus van stad naar stad ging om daar zoveel mogelijk gezien. Voor mij was het ook een heerlijk weekje rust, hangen in m’n zwembadje en gezelligheid. Het was sowieso veel te warm om veel te doen, het werd die week makkelijk 38 graden. Wel ben ik toen zelf een dagje naar Siena geweest wat werkelijk heerlijk was. De stad was nog steeds prachtig, ik heb heerlijk door achteraf straatjes gedwaald, mooie uitzichten gezien (voordeel van een stad op een heuvel, je kan niet verdwalen) en vooral veel mensen bekeken. Een dagje zelf een stad bezoeken kan ik iedereen zeker aanraden! Eind van die week wilden we samen nog ergens heen en omdat de trein naar het strand op rottijden reed (daar snap ik nog steeds niks van, 8 uur s ochtends of om 12 uur pas…), werd het Milaan. Afgezien van de duomo daar, die wel heel erg indrukwekkend is, is er verder niet zoveel te zien, dus hebben we een beetje rondgelopen voor we de trein weer terug namen.

Afgelopen week heb ik nog een dagje in m’n eentje rond geslenterd, namelijk in Firenze! Ja alweer, ik krijg er geen genoeg van. Dit keer heb ik de Boboli tuinen bezocht (geen grasveld was meer groen :P) en ben ik ein-de-lijk naar het Uffizi gegaan! Echt zeker de moeite waard! Afgezien van het feit dat het gebouw supermooi is, zijn zeker de werken van Botticelli supergaaf. Mocht je ooit gaan, wel reserveren! Dat werd mij aangeraden en het scheelt zoveel tijd. Verder heb ik weer een heerlijk dagje gehad daar.

Met de afdeling zijn we uiteindelijk niet naar het strand gegaan, maar een heel gaaf zwembad in de buurt. Supergezellig, en we hebben super mazzel met het weer gehad aangezien op de terugreis de bomen op de weg lagen door de storm. Als t hier slecht weer is, is t ook gelijk erg…

Omdat het studiejaar echt al afgelopen is, is iedereen van Erasmus nu weg. De laatste weken hebben we nog regelmatig met elkaar afgesproken en verschillende afscheidsavondjes gehad. Ik ben benieuwd wie ik wanneer weer ga zien. Er gaan al verschillende plannen rond van oktober in Kroatië, skiën in Oostenrijk tot Oud & Nieuw in Bordeaux. We gaan wel zien wat er daadwerkelijk van gaat komen maar het zou zeker leuk zijn om deze mensen weer te zien!

Maar goed, nu eerst twee weken vakantie (nog 5 nachtjes tot ik Jacky en Martine weer zie!) en over drie weken ben ik weer terug!

xxx

Wat een hitte...

3 juli 2015

Ciao ragazzi!

Ik weet niet meer wanneer ik het schreef, maar ik ga er nu op terugkomen. Mag ik alsjeblieft een flinke regenbui met een temperatuursvermindering? De hitte die nu over heel Europa hangt, is hier nauwelijks te doen. Het is op dit moment nog geen 12 uur en het is boven de 30 graden met een gevoelstemperatuur van 38. Daar de vochtigheid bij opgeteld die zeker met die van Nederland vergeleken kan worden en het ontbreken van ieder zuchtje wind en je zweet zodra je maar een stap zet. Ze noemen het hier de Afrikaanse hittegolf en die blijven meestal een week tot 10 dagen hangen. Ik heb nog even dus… Maar goed ik heb wel een opblaaszwembad voor op m’n balkon gekocht, dus verkoeling is dichtbij! Daarnaast ben ik heel blij met airco overal, alhoewel slapen wel heel lastig is aangezien ik geen airco of ventilator in mijn slaapkamer heb, dus ik hoop dat ik daar enigszins gewend aan kan raken en anders slaap ik wel op het balkon.

In de afgelopen maand heb ik uiteraard nog het een en ander gedaan. Eerst het weekendje Firenze wat super gezellig was, en wat blijft die stad toch prachtig. We hadden het geluk dat we er de eerste zondag van de maand waren en dus alle musea gratis waren. Zo hebben we in een dag het palazzo beklommen, David van Michelangelo gezien en zijn we paleistuinen in geweest (helaas niet de Boboli tuinen want dat konden onze voeten niet meer aan). We hebben ons prima vermaakt die twee dagen en het was jammer dat we zaterdagavond alweer terug moesten. Het enige wat ik daar nog echt wil doen is naar het Uffizi, dus over drie weken ga ik nog een dagje zelf zodat ik de hele dag in het museum rond kan zwerven en nog wat van de stad mee kan pakken.

Verder heb ik al van een aantal mensen afscheid moeten nemen omdat die weer naar huis zijn gegaan aangezien het studiejaar op z’n eind loopt. Zaterdag hou ik nog een poolparty om een aantal van de mensen die volgende week vertrekken, nog even te zien.

Gisteravond ben ik naar Cremona geweest om met Luca en Rhiannon naar Giovedi d’estate te gaan. Dit is een soort festival door de hele stad waarbij er marktjes zijn, muziek en verschillende andere optredens. Ook dit was erg gezellig met aperitivo en mojito maar het is dan zo jammer dat het op en donderdag is en iedereen dus de volgende dag gewoon aan het werk moet. Vandaag zijn we dan ook niet zo productief als normaal. Al moet ik wel zeggen dat dat samenhangt met de temperatuur en heeft niemand haast als het zo warm is.

Verder komt volgende week een Canadees vriendinnetje uit Zweden hiernaartoe waar ik erg naar uit kijk en ga ik een dagje naar Siena met al m’n vrienden (heerlijk in m’n eentje door de stad slenteren!). Ook gaan we de laatste week van juli met de afdeling naar het strand. We moeten het nog plannen maar het gaat zeker gebeuren.

En dan is het alweer augustus, heb ik vakantie en kom ik al bijna weer naar huis (de resterende twee maanden voelen heel kort)! De eerste week van augustus komen Jacky en Martine (jeej!), zodra zij weg gaan, ga ik naar Salerno om bij Ida (mijn collega) een paar dagen aan zee vakantie te vieren, en na terugkomst heb ik nog maar een week om bij de laatste restaurants te eten, afscheid van iedereen te nemen en in te pakken. Wow! Het gaat met allemaal veel te snel. Maar eerst nog 7 weken genieten van alles hier voordat het zover is!

xxx

Bezoek, bezoek en bezoek!

1 juni 2015

En de rust is wedergekeerd. Afgelopen maand was druk, chaotisch maar vooral heel leuk en gezellig. Met Hemelvaart waren Sanne en Carlijn hier voor een aantal dagen. Vrijdagavond kwamen ze aan, moe na een lange reis dus hebben we niet zoveel gedaan, maar zaterdag heb ik ze Parma laten zien, waar natuurlijk een ijsje bij hoorde (waar uiteraard nog vele volgden)! Zaterdagavond hebben we bij vrienden van mij een aperitivo gehad, iedereen had wat lekkers meegenomen en wat te drinken. Wij hadden stroopwafels mee (nogmaals dank daarvoor meiden!) en die vielen erg in smaak bij iedereen, hoewel een Italiaan opperde er nutella op te smeren.. De barbaar! Onderweg zaterdagavond kwamen net de auto’s van de 1000 miglia binnenrijden (toertocht door Italië met prachtige en vooral dure auto’s). Toen we bij de auto’s op het plein stonden te kijken, werden we aangesproken door de chauffeur van de mooiste auto (die zag natuurlijk gelijk dat wij geen Italianen waren en wilde een praatje maken). Uiteraard hebben we nog even wat foto’s geschoten met z’n auto (die hij voor ons wel even open deed natuurlijk), echt we waren als een kind zo blij. Later op de avond liepen we over een ander plein terug waar wel 30 Ferrari ‘s stonden, nou ik was in de hemel natuurlijk! Zondag en maandag hebben we niet zo veel gedaan behalve van het weer genoten. Maandag zijn ze nog wel mee geweest naar stage aangezien ik experimenten had. Volgens mij vonden ze het interessant maar weten ze allebei wel weer waarom ze overgestapt zijn naar geneeskunde. Dinsdagochtend moesten ze helaas alweer vroeg naar Milaan naar het vliegveld, maar ik vond het supergezellig dat ze er waren en de 4 dagen gingen veel te snel voorbij!

De vrijdag daarop moest ik presenteren tijdens het seminar. Ze hebben sinds drie weken bedacht dat het een goed idee is om iedereen een artikel of zijn resultaten te laten presenteren. Op zich een goed idee, en de Italianen kunnen zeker wat oefening gebruiken als ik ze vergelijk met Nederlandse studenten, maar niet vrijdagmiddag om 4 uur! De presentatie ging gelukkig wel goed. Zo goed dat ik als iedereen is geweest mijn vorige onderzoek nog mag presenteren en tijdens de eindceremonie van masterstudenten en daarvoor een certificaat krijg. Ik vind alles prima aangezien ik presenteren niet erg vind en zo’n certificaat is altijd leuk!

Na die presentatie moest ik snel naar huis racen omdat ik een uur later de trein moest hebben naar Verona. Eindelijk, twee jaar later, was het dan zover: Ik zou Tommaso (de Italiaan), Ursa (de Sloveense), en Anthony (de Fransoos) weer zien! Oke Anthony heb ik vorig jaar zomer nog gezien, maar voor de andere twee was de laatste keer toch echt toen ik twee jaar geleden terug ging naar Lund voor een week! Het was zo leuk om ze weer te zien en het was absoluut niet te merken dat er twee jaar voorbij waren gegaan. Het voelde alsof we Zweden pas net achter ons hadden gelaten en de gezelligheid was ook zo. We hebben vooral bijgekletst en de stad verkend die werkelijk prachtig is. Ik kan Verona iedereen aanraden! Helaas was het zaterdag niet zo mooi weer dus hebben we vooral heil gezocht in kastelen en de toren beklommen. Zondag daarentegen was het wel prachtig weer en nadat we verrast waren door een optocht langs het terras waar we zaten te ontbijten, bleek dat ze het gevecht tussen de mannen van Napoleon en de opstandelingen van Verona aan het naspelen waren. Fantastisch! De kanonnen en musketten maakten wel een hoop herrie, maar het was geweldig om te zien! Uiteraard hebben we even met een van de Franse soldaten staan praten (dat krijg je als er een Fransoos bij is!), die een zwaard bij zich droeg van 200 jaar oud. Napoleon zelf hebben we ook even gezien, maar die was drukker met z’n mannen commanderen. Zondagavond moest ik helaas de trein weer terug nemen omdat ik maandag weer moest werken, maar we hebben afgesproken om het niet weer twee jaar te laten duren voor we elkaar weer zien want daar was het veel te leuk voor!

Na Verona had ik maar twee dagen om bij te komen want dinsdagavond/nacht stonden papa en mama alweer op de stoep (eindelijk!). Omdat ze pas vanaf woensdag het hotel hadden geboekt, hebben ze de eerste nacht bij mij geslapen. En natuurlijk was het gelijk al chaos, heerlijk! :P Woensdag heb ik ze een rondleiding door Parma gegeven waarna we bij mijn favoriete restaurant zijn gaan eten, en ik eeeeeindelijk de lokale specialiteit heb geproefd (torta fritta, google maar, t is werkelijk heerlijk). Donderdag zijn we naar cinque terre geweest, 5 dorpjes die op de rand van de rotsen aan zee zijn gebouwd. De Italianen zelf zijn er ook helemaal weg van, dus we waren benieuwd aangezien geen van ons er al eens geweest was. Na een tip hebben we de ferry vanaf Portovenere genomen (een aanrader!) omdat je dan de dorpjes vanaf de zee ziet, plus je zit een hele tijd op zee in het zonnetje, ook niet verkeerd! We zijn eerst langs alle dorpjes gevaren om bij de laatste eruit te gaan, Monterosso. Erg gezellig en klein, maar er is wel een klein strandje dus we konden het niet laten om het water even te voelen (koud!). Na wat gegeten te hebben, hadden we het wel gezien en zijn we naar het eerste dorpje gegaan aangezien deze wel heel steil was (volgens papa gebruiken ze deze ook regelmatig in films). Hier was helaas de sfeer een stuk minder dan in het vorige dorpje aangezien er alleen maar toeristen waren en hadden we het dus ook al snel gezien. Het was mooi om een keer te zien, maar één keer vinden wij voldoende. Vrijdag zijn we naar Sirmione aan het Gardameer geweest, waar wederom heel veel toeristen waren. Wat wel grappig was dat het tentje waar we zaten te lunchen een Belgische serveerster bleek te hebben, alleen kwamen we daar pas achter toen ze in het Nederlands aan mij vroeg waarom ik zo goed Italiaans sprak, hilarisch! Verder is het wel mooi om te zien en zo aan het water te lopen maar eind van de middag waren we er wel klaar mee en zijn we doorgereden naar Verona. Ik wist wel dat ik er terug zou komen, maar dat dit binnen een week zou zijn had ik niet verwacht. We hebben een snelle wandeltocht door de stad gedaan, gegeten bij de beste pizzeria van de stad (Peperino achter de Arena, tip voor als je erheen gaat!) en zijn daarna weer teruggereden naar Parma. Zaterdag zijn we even naar Maranello gereden om Ferrari ’s te kijken. Verder hebben we vooral van het weer genoten, aperitivo gehad, MotoGP gekeken met de kok/obers en was het heel gezellig. Vanochtend zijn ze naar huis gereden dus nu heb ik weer even rust. Morgen is een feestdag hier en vandaag is de faculteit ook dicht, dus ik heb lekker lang vrij. Zaterdag vertrek ik naar Firenze voor voorlopig mijn laatste trip! Nog minder dan 3 maanden hier, waarvan ik er nog 2 moet werken.. Ik blijf het zeggen maar wat gaat het toch snel. Oh, om nog even terug te komen op dat genieten van het mooie weer: 25-30 graden met volop zon! De komende weken duikt het niet meer onder de 30 dus dat wordt wennen! Af en toe een bewolkt dagje is dan erg welkom!

Ciao ciao!

Napoli!

28 april 2015

3 maanden al, wow! Nog 4 maanden en dan ben ik alweer in Nederland. Ik blijf het zeggen maar het gaat echt zo verschrikkelijk snel! Afgelopen weekend was het eindelijk tijd voor een weekendje Napels met ESN (Erasmus studenten). Donderdagavond half 12 was het zover, met z’n allen wachten op de bus die, geheel in Italiaanse stijl, een halfuur te laat kwam. Na amper twee uur slaap, kwamen we vrijdagochtend 9 uur aan in Napels. Omdat we vrij vroeg waren en nog niet naar het hotel konden moesten we anderhalf uur wachten op t treinstation. Dit bleek een voorbode van de organisatie van het weekend te zijn… Nadat we eindelijk onze koffers bij het hotel achter hadden gelaten, gingen we voor lunch naar een pizzeria om de echte originele Napolitaanse pizza margherita te eten. Zoals iedereen ons al verteld had, waren de pizza’s met de echte mozzarella superlekker. Hierna konden we eindelijk naar onze hotelkamer en opfrissen, om vervolgens met ESN studenten uit alle steden een wandeling door de stad te maken. Er zijn een aantal mooie gebouwen en kastelen in Napels, echter hebben we niet heel veel gezien aangezien we ervoor stonden en de uitleg erbij was: Dit is kasteel blabla, we gaan niet naar binnen, maar als je wilt, heb je tien minuten om te kijken. Het was dus vooral heel veel lopen, wat de meeste mensen na nauwelijks slapen niet heel erg konden waarderen. Aan het einde van de trip waren we de helft van onze eigen groep kwijt, ook altijd fijn. Een uur later zouden we elkaar ontmoeten om aperitivo te hebben, alleen bleek dat de bar waar we heen zouden gaan, veel te druk was. Daarom werden we naar een museum geleid waar ze een of ander evenement hadden. Onnodig om te melden waarschijnlijk, maar we waren daar zo niet op ons gemak dat we het na 20 minuten wel gezien hadden, terug zijn gegaan naar het hotel om daar met een aantal mensen wat te drinken. Een deel van ons is daarna nog op stap gegaan, de rest bleef in het hotel om een nacht goed te slapen. Ik ben het hele weekend vooral met drie Britse meiden opgetrokken en wij wilden wel gaan. We moesten met de bus naar de club waar het feest was, echter dit duurde een halfuur waar we niet op voorbereid waren, aangezien we in de heuvels rond Napels moesten zijn. Iedereen was er dus enigszins klaar mee en half in slaap tegen de tijd dat we er waren. Gelukkig werd het uiteindelijk toch nog een erg gezellige avond de met de 10-15 mensen die mee waren.

De volgende dag moesten we weer redelijk vroeg op om naar Pompeii te gaan. Hier raakten we alweer vrij snel de rest van de groep kwijt en hebben we met z’n vieren de stad ontdekt. Gelukkig was ik er al eens geweest en wist ik welke gebouwen echt de moeite zijn om heen te gaan, waardoor we alsnog alles hebben gezien. Omdat we niet wisten hoe laat we terug moesten zijn bij de trein, gingen we om half drie terug, waar bleek dat dat toevallig de afgesproken tijd was, maar zoals het hele weekend er nog bijna niemand was. Izzie en ik besloten daarom om niet op de rest te wachten en de trein alvast terug te nemen (waar de andere twee meiden wel wilden wachten), aangezien we s middags vrije tijd hadden en we wisten hoe laat we voor het eten moesten verzamelen. Halverwege de treinreis besloten we, dat we beter naar het strand konden gaan dan door de stad slenteren, waardoor we bij het eerste beste station eruit zijn gegaan en de weg naar het strand hebben gezocht. Omdat we aan de voet van de Vesuvius waren, was het vulkanisch zand en dus pikzwart. Ook hebben we even pootje gebaad omdat we het niet konden laten, ook al was de zee vrij koud. Bij terugkomst in het hotel vroeg iedereen zich af waar wij geweest waren, waarbij iedereen spijt had dat ze niet met ons mee waren gegaan om ook een bezoekje aan het strand te brengen

. Die avond hebben we bij een ouderwetse pizzeria gegeten in het oude centrum (een van de weinige met houtoven, wat ik apart vind aangezien ik er veel meer had verwacht…), wat wederom heerlijk was. Na even terug te zijn gegaan naar het hotel, zijn we met z’n allen naar een plein gegaan om daar te drinken. Letterlijk de bierflesjes/wijn mee en kletsen totdat we naar de club van die avond gingen. Omdat het Bevrijdingsdag was zaterdag, was het overal op straat superdruk dus dat was heel erg gezellig. Die avond op stap was ook erg gezellig maar wederom heel laat waardoor ik het hele weekend nauwelijks heb geslapen. Zondag was het tijd om uit te checken en de trein naar Caserta te nemen om het koninklijk paleis met tuinen van 3km(!) lang te bezoeken. Omdat we eerst in de verkeerde trein zaten, waar de leiding letterlijk een paar seconden voor vertrek achter kwam, hadden we onze eigen trein gemist en een van de leiders had z’n koffer in de verkeerde trein achtergelaten dus die moest eerst daar achteraan. We moesten 1,5 uur op de goede trein wachten terwijl we eigenlijk maar 1,5 uur tijd hadden in Caserta.. Je raadt het al, bij aankomst daar hadden we uiteindelijk een klein halfuur om rond te kijken voor we naar de bus moesten om terug naar Parma te gaan. Al met al was het het slechtst georganiseerde weekend waar ik ooit mee ben geweest, maar gelukkig met alle mensen die mee waren was het wel supergezellig. Napels is een stad met twee gezichten, aan de ene kant de mooie gebouwen en het heerlijke eten, maar aan de andere kant ook het donkere nauwe historische centrum waar ik me hoogst ongemakkelijk voelde, overal afval en graffiti en de criminaliteit waar je heel erg op moet letten. Ik ben nog nooit in een stad geweest waar zelfs de Italianen bang zijn om gerold te worden. Het is een stad die je gezien moet hebben, maar niet een waar ik nog eens terug naartoe zou gaan. De terugreis was gelukkig een stuk prettiger dan de heenreis aangezien we eind van de middag vertrokken waren. Onderweg nog de Duomo van Firenze gezien (iedere keer als ik m zie word ik weer zo blij als een kind), en om middernacht waren we weer in Parma.

Verder gaat alles nog steeds goed hier! Sporten gaat lekker, Italiaanse cursus is bijna afgelopen en mijn onderzoek gaat goed. Iedere week is er heel veel gezelligheid en het weer gaat langzaamaan naar de zomer (voor Nederland zou dit al zomer zijn, 20-25 graden en strakblauw), afgezien van afgelopen twee dagen waar het alleen maar geregend heeft. Er staat nu op kantoor dus weer een bak naast me om het lekkende water van het plafond op te vangen. Einde van de week belooft het weer beter te worden dus dan kan ik aan m’n huidskleur werken aangezien vooral met sporten m’n benen nog licht geven…

Komende anderhalve maand wordt heel druk, eerst Sanne en Carlijn met Hemelvaart, dan een weekendje Verona en vervolgens papa en mama die hierheen komen. En als afsluiter van die maand een weekendje Firenze. Nu al zin in!

Bacio!

Pasqua

8 april 2015

En toen was het paasweekend alweer voorbij, helaas… Ik heb werkelijk een super weekend gehad. Zoals gezegd ben ik bij Luca en Rhiannon geweest. Vrijdagochtend ben ik met m’n rolkoffertje in de bus richting de campus gestapt, als een van de weinige aangezien het goede vrijdag was. Omdat zowel Luca als ik toe waren aan weekend, zijn we zodra we klaar waren met onze experimenten in de auto gestapt richting Castelverde waar hij woont. Dit is een prachtig klein dorpje ten noorden van Cremona. Omdat we vroeg weg waren gegaan, zijn we eind van de middag met z’n drieën naar Cremona gegaan. Na een bezoekje aan de prachtige kerk met de hoogste bakstenen klokkentoren van Europa (waar ik nog een keer naar boven wil), was het tijd voor een aperitivo bij hun favoriete bar. De spritz smaakte zeker niet verkeerd hier! Omdat Luca die avond training had, had ik ‘girl time’ met Rhiannon wat heel erg gezellig was en eindigde met het kijken van Bridget Jones Diary.

Zoals eerder gemeld zou het weer dit weekend niet heel mooi worden, dus na ’s ochtends de weersvoorspellingen gecontroleerd te hebben, zijn we richting het Gardameer gereden. Eerst hebben we Saló bezocht, en het eerste wat me opviel: Duitser, werkelijk ov-er-al Duitsers. Of zoals Rhiannon zei: “iedere vierde auto is Italiaans!” Afgezien daarvan was het een heerlijke ochtend, met af en toe zon, prachtig uitzicht, aperitivo, lunch (de enige alcoholvrije maaltijd van het weekend zo ongeveer), en een wandeling langs het water. Hierna wilde Luca naar een dorpje op de bergen vanwaar je een prachtig uitzicht scheen te hebben. Op de een of andere reden is het ons niet gelukt om het goede dorpje te vinden, waarschijnlijk omdat het te klein was of omdat het uitzicht toch niet zo mooi bleek te zijn en we er dwars doorheen zijn gereden. De weg ernaartoe en weer naar beneden daarentegen was fantastisch. Ik ben er achter gekomen dat ik het toch wel jammer vind dat ik niet in de bergen woon, maar zo’n bergweggetje maakt veel goed (een prachtig stuk door een kloof waarna je ineens weer bij het water bent). Omdat we na deze (lichte) teleurstelling een stuk noordelijker aan het meer waren, hebben we ook nog Limone sul Garda bezocht. Mama zou het hier fantastisch vinden, overal limoncello! Wederom is dit een prachtig klein stadje, waar we nog een kopje koffie hebben gedronken om vervolgens terug te gaan naar huis. Nadat Rhiannon een heerlijke risotto had gemaakt en we wat series hadden gekeken, doken we vroeg in bed aangezien we alle drie volkomen gebroken waren.

Zondag was het Pasen en gingen zij eerst naar de kerk (waarbij ik lekker in mijn bed bleef liggen en naar huis kon skypen), waarna we lunch hadden bij La Mama (Luca woont boven z’n ouders, t blijft een Italiaan natuurlijk!). Deze lunch was werkelijk heerlijk en ik heb aan m’n Italiaans kunnen werken aangezien z’n moeder en broer geen woord Engels spreken (wat redelijk goed ging!). ’s Middags zijn we naar de Apennijnen gereden in de buurt van Piacenza waar we twee kastelen hebben bezocht. Helaas was het die dag een stuk minder weer, vooral kouder en meer wind waardoor we redelijk snel weer terug zijn gegaan naar Cremona voor aperitivo wat uiteindelijk heel lang avondeten werd aangezien het begon te regenen en niemand zin had om nog te koken.

Maandag had Luca ’s middags een wedstrijd (hij keept bij het plaatselijke voetbalteam). Hierdoor ben ik ’s ochtends met Rhiannon een rondje gaan fietsen waarna we weer lunch hadden bij de ouders van Luca. ’s Middags na wat kaartspelletjes in de zon, zijn we naar het voetbalveld gelopen voor een zeer frustrerende voetbalwedstrijd. Ze hebben wel gewonnen gelukkig! Na een drankje met het team, hebben we pizza gegeten bij de plaatselijke pizzatent Pazza di Pizza (wat gek voor pizza betekent). Mega pizza’s en super lekker! Helaas was dit alweer het einde van het weekend, waar ik zowel Luca als Rhiannon heel erg dankbaar voor ben, en dinsdagochtend reden we terug naar Parma om weer aan het werk te gaan. Al met al een prachtig Paasweekend en ik vermoed dat dit niet de enige keer zal zijn dat ik in Castelverde te vinden ben!

xx

Tripjes :)

31 maart 2015

Volgens mijn reismee profiel is er al 28% van mijn tijd hier voorbij, wow! Terwijl er op dit moment storm heerst in Nederland, is het hier al 4 dagen achtereen boven de 20 graden en strak blauw. Het leven is werkelijk heel zwaar hier ;).

Met m’n onderzoek gaat het erg goed. Ik heb al meerdere operaties uitgevoerd en het gaat steeds beter! Een dingetje is wel dat we bijna geen dieren meer hebben dus het kan zomaar eens zijn dat we naar Regensburg en Groningen (als dat zo is, horen jullie het meteen!) moeten rijden om meer ratten op te halen. Verder heb ik al een aantal interessante lezingen van grote onderzoekers bijgewoond die langkwamen in Parma, eentje ging over autistische muizen, ja die bestaan echt! Vorige week ben ik ook naar het neurobiologielab geweest om bij de apen te kijken. Ik wist al dat ik soms moeite had met dierexperimenten en dit zou ik dus ook echt nooit kunnen. Ze gebruiken makaken waar ze via een electrode in het brein op zoek gaan naar specifieke neuronen. Het aapje zit bijna de hele dag vast en als al het gepriegel aan z’n hoofd klaar is, moet hij een test doen waarbij het apparaat gaat piepen als die neuronen geactiveerd worden. Het was interessant om een keer te zien, maar dit gaat mij toch echt te ver om zelf te doen.

Wat me wel zeer goed bevalt hier is dat er regelmatig een reden is voor een feestje bij de lunch. Het afstuderen van een aantal master-studenten, Luca die zijn PhD heeft afgerond, st Patricks day (wat ze hier eigenlijk niet eens vieren) en verjaardagen. Deze lunches bestaan uit pizza, zoutjes, taart en wijn of prosecco. Niet verkeerd toch? Het is volledig geaccepteerd om tijdens de lunch een aantal glazen wijn te drinken en vervolgens vrolijk verder te gaan met je werk. Deze lunches duren ook makkelijk twee uur dus zoveel werk blijft er daarna niet eens meer over.

Sporten gaat ook eindelijk lekker. Ik ben 3x per week op de baan te vinden met kracht dan wel sprinttraining. Meestal moet ik zelf trainen omdat ze hier vaak ’s middags al trainen en dan ben ik nog aan het werk. Vorige week toen het pleurisweer was (ja dat komt ook voor), had ik trainingsmaatjes en daar was ik toch heel blij aangezien ik niet wist dat we hier na half 7 de indoorbaan gewoon mogen gebruiken. Gelukkig dus niet in de regen moeten trainen, hoewel ik op dat punt al zo doorweekt was van het fietsen dat het niet heel veel meer uitmaakte. Toen ik na die training naar huis fietste langs een tak van de rivier stond het water zeker 2 meter hoger dan normaal. Waar eerder t verhaal van m’n trainingsgenootje dat de indoorbaan volledig was ondergelopen nog ver weg leek, kwam t nu toch erg dichtbij.. Als t nog lang zo zou blijven regenen zou t zo weer gebeuren, maar gelukkig gingen na een aantal dagen constante regen de wolken toch weg en kwam t zonnetje tevoorschijn! T moet dus niet teveel regenen hier want dan kan t nog weleens zijn dat de baan onderloopt en m’n training letterlijk in het water valt!

Mijn italiaans gaat nog steeds hard vooruit, zelfs de italianen hier merken op hoe goed het al is. Om eerlijk te zijn ben ik het daar niet helemaal mee eens, maar het is toch fijn om te horen :). We hebben er met een aantal mensen een traditie van gemaakt om na de italiaans les de stad in te duiken voor ‘aperitivo’. Hierbij bestel je een cocktail voor een euro of 6 waarna je onbeperkt van het lopend buffet mag eten. Denk hierbij aan pizza, salades en broodjes, heeerlijk en zeker een aanrader! Verder ben ik met deze mensen een aantal keer op stap geweest wat ook erg gezellig was.

Afgelopen zondag ben ik naar Bologna geweest aangezien het weer super was en ik wel even genoeg had van Parma. Nu ben ik een aantal jaren terug al een keer in Bologna geweest en was ik toen niet zo onder de indruk. Deze keer was het helaas niet anders.. Na een bezoekje aan de Duomo hebben we een van de twee torens beklommen (90m hoog via houten trappen) waar het uitzicht wel werkelijk prachtig was. De tweede toren is trouwens nog schever dan de toren van Pisa, een wonder dat dat ding nog overeind staat. Na een ‘panino’ en een zeer goede ‘gelato’ vonden we het wel weer genoeg en hebben we de trein terug naar Parma genomen.

Aankomend weekend ga ik zoals eerder gezegd naar Lucca en Rhiannon in Cremona. Als het weer goed is (wat nu volgens de voorspellingen nogal tegenvalt), gaan we naar het Gardameer en een dagje naar Verona. Ik kijk er nu al naar uit! Verder zijn er concrete plannen om het eerste weekend van Juni met Noelia (een spaanse vriendin) naar Firenze te gaan aangezien zij de stad ook heel graag wil zien en ik er toch geen genoeg van kan krijgen! Ook hoop ik eind mei een weekend met 3 vrienden die ik uit Zweden ken, af te kunnen spreken aangezien ze nu allemaal relatief dichtbij wonen. Daarnaast staat er een weekend Napels in de planning eind april met Erasmus. 3 dagen in de stad en een tripje naar Pompeii en de Vesuvius! Genoeg dingen te doen komende maanden dus!

Bacio!

Ritme gezocht, ritme gevonden

12 maart 2015

En toen zat ik hier al bijna anderhalve maand… Ik heb nu echt m’n ritme gevonden met onderzoek, m’n taallessen, sporten en gezelligheid. Het onderzoek gaat erg goed, de resultaten zijn veelbelovend en ik kan hiermee bezig tot eind juni (ipv april wat eerst de verwachting was), genoeg te doen hier dus! Dit komt heel mooi uit omdat ik ook een verslag moet schrijven en een presentatie moet houden in Groningen wat eerst wat lastig was omdat hier misschien niet voldoende te doen was, maar dat probleem heeft zich dus vanzelf opgelost. Nadat ik klaar ben met de werkelijke experimenten moet ik waarschijnlijk nog 3 weken aan m’n verslag schrijven wat zou betekenen dat ik half/eind juli klaar ben en daarna nog gewoon zomervakantie kan vieren! Dit stond eerst ook niet in de planning dus dit is zeker een leuke meevaller! Verder ga ik komende weken mee naar de Neuroscience afdeling waar ze nog met apen werken. Ik ben heel benieuwd wat ik daarvan ga vinden aangezien ik al moeite heb met sommige experimenten met ratten, maar ik ben zeker heel nieuwsgierig hoe dat eraan toe gaat. Ook ga ik volgende week of de week erop met Elena mee naar het autisme centrum waar ik ook erg naar uit kijk. Op het gebied van onderzoek genoeg te zien en te doen dus!

M’n Italiaans gaat ook gestaag vooruit, het wordt iedere dag een beetje makkelijker. Verwacht niet dat ik het al echt spreek hoor, dat is toch nog echt een stapje te ver! Maar de simpele gesprekjes en vooral verhalen opvangen gaat al goed. Ik probeer zoveel mogelijk te oefenen ook buiten de lessen (wat nog best lastig is, aangezien mijn onderzoek helemaal in het Engels gaat) en hopelijk spreek ik het dan in augustus goed!

Sporten blijft lastig hier, ik weet niet wat het probleem is, een te harde baan, te enthousiast of wat dan ook.. Maar ik kan alweer niet normaal lopen. Dit keer is mijn achillespees de boosdoener, en aangezien je met een achillespees blessure echt niet mag lopen, ben ik maar begonnen met krachttrainingen omdat ik erachter ben gekomen dat ik gek word als ik een week niet sport, helemaal omdat ik zo druk ben. Dus zolang ik niet kan lopen ben ik (minstens) 3x per week in ‘palestra’ te vinden! Een voordeel is nu wel dat mijn huisgenootje zich heeft ingeschreven bij Health City hier om de hoek en een tweede persoon mag gratis mee, dus ik denk dat ik dit weekend de sportschool maar eens een bezoekje ga brengen. Verder hoop ik dat het snel over is, anders kom ik alsnog uit vorm terug en ik wil natuurlijk wel mee doen aan het NSK teams in september in Groningen dus ik moet enigszins fit zijn als ik op t vliegtuig stap. Maaaar, gelukkig is dat nog heel ver weg dus dat moet wel goed komen denk ik zo.

Verder de gezelligheid… Dat is na een paar stroeve eerste weken helemaal goed gekomen. De mensen die ik tijdens het welkomst weekend heb leren kennen, zijn heel gezellig en we zien elkaar iedere dinsdag en zaterdag bij de ‘Erasmusavonden’ en soms op vrijdagavond ook nog. Ik merk alleen wel verschil tussen het volgen van vakken of het doen van onderzoek. Waar de rest rustig op dinsdagavond tot laat kan blijven omdat ze de volgende dag vrij zijn, moet ik toch echt de tijd in de gaten houden en de meeste (niet alle ;) ) drankjes laten staan, als ik de volgende dag op tijd en fit op de faculteit wil zijn. Gelukkig gaat het me een stuk beter af dan ik had gedacht, waarschijnlijk ook omdat ik voor het eerst in tijden echt weekend heb, in plaats van zaterdag en/of zondag te moeten werken, waardoor ik wel optimaal van de vrijdagen en zaterdagen kan genieten. Hopelijk is het binnenkort mooi weer in het weekend (komende weken is het alleen doordeweeks mooi en in het weekend kouder en soms met regen, zul je net zien…), zodat er misschien een dagje Verona, Firenze of Milaan in zit.

Het weer, dat heerlijke warme Italiaanse weer. Afgelopen dagen heb ik alleen maar zon gezien, gisteren was het zelfs 18 graden! Echt ik kan me niet indenken dat ik hier ooit genoeg van ga krijgen (hier kom ik in augustus nog wel even op terug, kijken of ik dit dan nog vind). Op de fiets ‘s ochtends is het al zo warm dat als het nog even doorzet, ik zonder jas ga fietsen. Over dat fietsen, ik ben er twee weken terug achter gekomen dat ik al een maand enorm om fiets (oeps…). Toen het mooie weer begon te komen, kwamen ook ineens de fietsers (watjes zijn het, die Italianen!) en ik was verbaasd dat er zoveel mensen uit het zandpad voor m’n raam kwamen fietsen. Ik had al op google maps en allerlei andere kaarten gekeken maar nergens kon ik vinden waar ik dan uitkwam, aangezien het overal als doodlopende straat stond aangegeven. Ik besloot toch de proef op de som te nemen en wat bleek, deze route is maar liefst een kilometer korter dan wat ik eerst fietste en de gevaarlijkste kruising (waar ik al twee keer op een haar na ben aangereden…) ontwijk ik. Je kunt je wel indenken hoe dom ik me op dat moment voelde.. Maar ik weet het nu, dus mijn fietsafstand is gereduceerd tot 10km per dag (nog steeds meer dan voldoende :p).

Langzaamaan begin ik ook steeds meer weekenden te plannen, zo ben ik voor Pasen uitgenodigd om naar Cremona te komen en het weekend bij Luca en z’n vrouw te vieren. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Ook voor de zomer zijn er al redelijk wat ideeën, het is altijd even wachten wat er daadwerkelijk van terecht komt, maar ik kijk er nu al naar uit.

Xx