28 april 2015

3 maanden al, wow! Nog 4 maanden en dan ben ik alweer in Nederland. Ik blijf het zeggen maar het gaat echt zo verschrikkelijk snel! Afgelopen weekend was het eindelijk tijd voor een weekendje Napels met ESN (Erasmus studenten). Donderdagavond half 12 was het zover, met z’n allen wachten op de bus die, geheel in Italiaanse stijl, een halfuur te laat kwam. Na amper twee uur slaap, kwamen we vrijdagochtend 9 uur aan in Napels. Omdat we vrij vroeg waren en nog niet naar het hotel konden moesten we anderhalf uur wachten op t treinstation. Dit bleek een voorbode van de organisatie van het weekend te zijn… Nadat we eindelijk onze koffers bij het hotel achter hadden gelaten, gingen we voor lunch naar een pizzeria om de echte originele Napolitaanse pizza margherita te eten. Zoals iedereen ons al verteld had, waren de pizza’s met de echte mozzarella superlekker. Hierna konden we eindelijk naar onze hotelkamer en opfrissen, om vervolgens met ESN studenten uit alle steden een wandeling door de stad te maken. Er zijn een aantal mooie gebouwen en kastelen in Napels, echter hebben we niet heel veel gezien aangezien we ervoor stonden en de uitleg erbij was: Dit is kasteel blabla, we gaan niet naar binnen, maar als je wilt, heb je tien minuten om te kijken. Het was dus vooral heel veel lopen, wat de meeste mensen na nauwelijks slapen niet heel erg konden waarderen. Aan het einde van de trip waren we de helft van onze eigen groep kwijt, ook altijd fijn. Een uur later zouden we elkaar ontmoeten om aperitivo te hebben, alleen bleek dat de bar waar we heen zouden gaan, veel te druk was. Daarom werden we naar een museum geleid waar ze een of ander evenement hadden. Onnodig om te melden waarschijnlijk, maar we waren daar zo niet op ons gemak dat we het na 20 minuten wel gezien hadden, terug zijn gegaan naar het hotel om daar met een aantal mensen wat te drinken. Een deel van ons is daarna nog op stap gegaan, de rest bleef in het hotel om een nacht goed te slapen. Ik ben het hele weekend vooral met drie Britse meiden opgetrokken en wij wilden wel gaan. We moesten met de bus naar de club waar het feest was, echter dit duurde een halfuur waar we niet op voorbereid waren, aangezien we in de heuvels rond Napels moesten zijn. Iedereen was er dus enigszins klaar mee en half in slaap tegen de tijd dat we er waren. Gelukkig werd het uiteindelijk toch nog een erg gezellige avond de met de 10-15 mensen die mee waren.

De volgende dag moesten we weer redelijk vroeg op om naar Pompeii te gaan. Hier raakten we alweer vrij snel de rest van de groep kwijt en hebben we met z’n vieren de stad ontdekt. Gelukkig was ik er al eens geweest en wist ik welke gebouwen echt de moeite zijn om heen te gaan, waardoor we alsnog alles hebben gezien. Omdat we niet wisten hoe laat we terug moesten zijn bij de trein, gingen we om half drie terug, waar bleek dat dat toevallig de afgesproken tijd was, maar zoals het hele weekend er nog bijna niemand was. Izzie en ik besloten daarom om niet op de rest te wachten en de trein alvast terug te nemen (waar de andere twee meiden wel wilden wachten), aangezien we s middags vrije tijd hadden en we wisten hoe laat we voor het eten moesten verzamelen. Halverwege de treinreis besloten we, dat we beter naar het strand konden gaan dan door de stad slenteren, waardoor we bij het eerste beste station eruit zijn gegaan en de weg naar het strand hebben gezocht. Omdat we aan de voet van de Vesuvius waren, was het vulkanisch zand en dus pikzwart. Ook hebben we even pootje gebaad omdat we het niet konden laten, ook al was de zee vrij koud. Bij terugkomst in het hotel vroeg iedereen zich af waar wij geweest waren, waarbij iedereen spijt had dat ze niet met ons mee waren gegaan om ook een bezoekje aan het strand te brengen

. Die avond hebben we bij een ouderwetse pizzeria gegeten in het oude centrum (een van de weinige met houtoven, wat ik apart vind aangezien ik er veel meer had verwacht…), wat wederom heerlijk was. Na even terug te zijn gegaan naar het hotel, zijn we met z’n allen naar een plein gegaan om daar te drinken. Letterlijk de bierflesjes/wijn mee en kletsen totdat we naar de club van die avond gingen. Omdat het Bevrijdingsdag was zaterdag, was het overal op straat superdruk dus dat was heel erg gezellig. Die avond op stap was ook erg gezellig maar wederom heel laat waardoor ik het hele weekend nauwelijks heb geslapen. Zondag was het tijd om uit te checken en de trein naar Caserta te nemen om het koninklijk paleis met tuinen van 3km(!) lang te bezoeken. Omdat we eerst in de verkeerde trein zaten, waar de leiding letterlijk een paar seconden voor vertrek achter kwam, hadden we onze eigen trein gemist en een van de leiders had z’n koffer in de verkeerde trein achtergelaten dus die moest eerst daar achteraan. We moesten 1,5 uur op de goede trein wachten terwijl we eigenlijk maar 1,5 uur tijd hadden in Caserta.. Je raadt het al, bij aankomst daar hadden we uiteindelijk een klein halfuur om rond te kijken voor we naar de bus moesten om terug naar Parma te gaan. Al met al was het het slechtst georganiseerde weekend waar ik ooit mee ben geweest, maar gelukkig met alle mensen die mee waren was het wel supergezellig. Napels is een stad met twee gezichten, aan de ene kant de mooie gebouwen en het heerlijke eten, maar aan de andere kant ook het donkere nauwe historische centrum waar ik me hoogst ongemakkelijk voelde, overal afval en graffiti en de criminaliteit waar je heel erg op moet letten. Ik ben nog nooit in een stad geweest waar zelfs de Italianen bang zijn om gerold te worden. Het is een stad die je gezien moet hebben, maar niet een waar ik nog eens terug naartoe zou gaan. De terugreis was gelukkig een stuk prettiger dan de heenreis aangezien we eind van de middag vertrokken waren. Onderweg nog de Duomo van Firenze gezien (iedere keer als ik m zie word ik weer zo blij als een kind), en om middernacht waren we weer in Parma.

Verder gaat alles nog steeds goed hier! Sporten gaat lekker, Italiaanse cursus is bijna afgelopen en mijn onderzoek gaat goed. Iedere week is er heel veel gezelligheid en het weer gaat langzaamaan naar de zomer (voor Nederland zou dit al zomer zijn, 20-25 graden en strakblauw), afgezien van afgelopen twee dagen waar het alleen maar geregend heeft. Er staat nu op kantoor dus weer een bak naast me om het lekkende water van het plafond op te vangen. Einde van de week belooft het weer beter te worden dus dan kan ik aan m’n huidskleur werken aangezien vooral met sporten m’n benen nog licht geven…

Komende anderhalve maand wordt heel druk, eerst Sanne en Carlijn met Hemelvaart, dan een weekendje Verona en vervolgens papa en mama die hierheen komen. En als afsluiter van die maand een weekendje Firenze. Nu al zin in!

Bacio!